Film, yönetmenin babasıyla yaşadığı anların çok kişisel bir anlatımıdır. Buna rağmen uygun bir mesafede durur; zira sinema bir tutku, bir yaşam tercihi ve var olma biçimi olarak baba-kız arasında daima var olan bir bağdır. "Sinema ile kendi zihninden kaçabilirsin" der baba. Görüntüler, anılardan doğar ve onlar gibi, kimi işaretleri büyütürken kimilerini siler. Büyük şeyler olağanüstü büyüktür; uzak şeyler inanılmaz uzak; Ancak film setlerinde, her şey aşırıdır: kargaşa, insanlar, gürültü..